Wanneer wij net in Uitwijk wonen lijkt er een ware geboortegolf aan de gang. Vrij bijzonder voor zo'n klein plaatsje, waar normaal gesproken maar weinig kindertjes worden geboren.
Ik heb het idee dat het afleggen van kraambezoeken in ieder geval tot èèn van mijn taken als predikantsvrouw behoort. Dus Nico en ik gaan vaak samen op pad om de kersverse ouders met hun kindje te bezoeken. We kunnen het meestal wel lopend afdoen omdat de afstanden zo kort zijn, maar deze keer gaan we een gezin bezoeken dat wat verder af woont. We moeten ergens op een boerderij in het buitengebied zijn. Met de kaart op mijn schoot rijden we met de auto richting het te bezoeken adres. Na een beetje zoeken, zijn we blij de juiste straat te hebben gevonden. Ik vind mezelf erg oplettend wanneer ik bij èèn van de boerderijen een slinger met 'hoera een jongen' voor het raam signaleer, het kan niet missen!
De kraamverzorgster laat ons binnen en nodigt ons uit in de kamer plaats te nemen in afwachting van de kraamvrouw, ons gemeentelid. We zitten wat ongemakkelijk te wachten in een kleine, rommelige huiskamer waar een enorme hond voor onze neus de wacht houdt. Omdat we nog maar zo kort in Uitwijk wonen kennen we de gemeenteleden nog niet zo goed. Toch hebben we allebei nog een beeld van hoe de vrouw er ongeveer uitziet, maar bij die ontmoeting was ze nog zwanger.
Wanneer we de kraamvrouw in kwestie weer ontmoeten zijn er echter nog maar weinig herkenningspunten te ontdekken. Het wordt nog onduidelijker wanneer deze dame ons ook niet blijkt te kennen en ook geen bezoek met ons heeft afgesproken. 'Maar misschien moeten we bij haar buren zijn', zegt de kraamvrouw, want zij hebben ook een zoon gekregen! We weten niet hoe snel we na een woord van excuus en de beste wensen voor haar en haar kind buiten moeten komen. Op naar de buren, waar gelukkig ook een slinger 'hoera een jongen' hangt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten