Onze deur is nooit op slot. De dorpsbewoners zijn het gewend om zo via de garagedeur even binnen te kunnen wippen. We vinden het mooi dat ons huis als laagdrempelig wordt ervaren.
Via de garage kom je door nog een deur in de keuken. De meeste mensen roepen hard “volk”, voordat ze de keukendeur openen. Als ik dan in de keuken bezig ben, ben ik inmiddels wel voorbereid op een bezoeker. Het kan ook zijn dat ik te maken heb met een geruisloze gast, ik kan dan behoorlijk schrikken, wanneer er opeens iemand voor me staat.
De keuken is lekker ruim en in het midden staat een grote tafel. De gast schuift al gauw aan en koffie is binnen handbereik. Ik houd wel van verrassingen en vind het meestal gezellig om deze onverwachte gast te ontmoeten in een gesprekje aan tafel. Onze 2 kleine kinderen zijn nog niet zo spraakzaam, dus een babbeltje is welkom.
Het kan ook zijn dat ik me elders in het huis bevind en dan gaan sommige gasten verder zoeken.in andere vertrekken. Zo ook de keer dat Nico en ik samen op de bank zitten. Ik hang lekker onderuit gezakt tegen Nico aan, wanneer we ineens een gemeentelid midden in de kamer signaleren. Ik voel me wat betrapt en ga snel rechtop zitten. Op dit moment denk ik dat we de deur toch beter even dicht had kunnen doen om zo de privacy te bewaken.
Er zijn andere geruisloze gasten die ons ook aangenaam verrassen. Op de keukentafel vinden we oogsten van het land; nieuwe aardappelen, prachtige aardbeien, boontjes en andijvie.En bij bijzondere (feest)dagen mogen we ons verheugen op een zelfgemaakte taart. De zoete inval van anonieme gevers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten