Geluk is de kunst een boeket te maken van de bloemen waar je bij kunt.

"Wauw, je zal hier maar mogen werken!! Een enorm klaslokaal, uitzicht op de weilanden met grazend vee. Wat een rust en ruimte." Dit zijn mijn gedachten wanneer we tijdens een rondleiding door de toekomstige school voor onze kinderen in Waardhuizen gaan. Een schooltje waar ongeveer 40 leerlingen op zitten en vier lokalen telt. Maar vooral het kleuterlokaal heeft mijn belangstelling. De oppervlakte is twee keer zo groot als de ruimte waar ik weleens met 41 kleutertjes in zat.

Na wat invalklussen word ik precies twee jaar later gevraagd om les te komen geven op deze school en wel in de groepen 1 en 2. Ik ben dolenthousiast en kan niet wachten om te beginnen.

Ik krijg de baan vlak voor de zomervakantie en ben weken aan het klussen in het lokaal. Ik haal mijn hart op aan het inrichten van allerlei speelhoekjes. Ik verf, timmer, knip en plak van alles – wel op mijn manier, want zo'n doe-het-zelver ben ik niet. Maar ik geniet!

En na weken ga ik nog meer genieten, want dan wordt het lokaal gevuld met een klasje vol lieve kinderen. 's Middags mag ik ook het groepje 3 erbij begeleiden.

Met zo'n klein groepje kinderen bouw je al snel een hechte band op en ik kan ze zoveel aandacht geven, geweldig! Ook de spontane invallen die ik door het contact met de kinderen regelmatig heb krijg kan ik ten uitvoer brengen.



groep 1,2 en 3!



De school heeft een enorme zolder waar een schat aan spullen ligt: maaksels van de school en van verschillende verenigingen uit de dorpen. Materialen van hout, plastic en stof. Allerlei verkleedkleren, hoeden etc. Ik ga hier nog weleens tussen de middag struinen om wat op te snorren, passend bij waar de kinderen mee bezig zijn. Zo kan ik weer bij hun belevingswereld aansluiten met een nieuw hoekje o.i.d. als ze 's middags op school komen.

Ook de ouders hebben een actief aandeel in het schoolgebeuren. Ze zijn behulpzaam in het maken en aanleveren van materialen.

Zo benader ik eens een handige vader voor het maken van een speciale stoel die we kunnen gebruiken wanneer een kind jarig is. Na een aantal weken komt deze vader met een enorme troon op wielen de klas in, prachtig goud bespoten en met velours afgewerkt. We zijn de koning te rijk!! Er kunnen wel drie kinderen tegelijk op de stoel en ze voelen zich het stralende middelpunt.

Wanneer ik ’s morgens op de fiets stap om naar school te gaan, is het nog stil op straat. Ik fiets langs het vee dat in de dauwmist staat. Al het ochtendgehaast van een opstartend jong gezin glijdt van me af en intens gelukkig fiets ik naar "mijn" schooltje. Om na een paar dagen werken ook weer te genieten van onze kinderen en even minder te hoeven.

'Geluk is de kunst een boeket te maken van de bloemen waar je bij kunt.'

Natuurlijk zijn er ook de mindere dingen, maar over het algemeen ben ik heel gelukkig en bestaat mijn "boeket" uit een stel prachtige veldbloemen die staan te stralen en te geuren.

Wanneer we verhuizen naar Dordrecht besluit ik toch te stoppen met mijn werk op Basisschool Waardhuizen. Met de kinderen aan wie ik vier jaar heb lesgegeven, hebben we een feest op de boerderij. Met als thema "De kleine kapitein", naar het boek van Paul Biegel waar ik alle deeltjes van heb voorgelezen in de klas. We "smulden" er met z'n allen van.

In Dordrecht ga ik al snel op zoek naar invalwerk omdat ik het lesgeven zo mis.

Zoals het in Waardhuizen was, vind ik niet meer al ligt mijn hart bij kinderen. Ik sta nog steeds zo af en toe voor de klas en geniet van de kinderen, maar leer te accepteren dat ik niet meer alleen hier mijn "boeket" van kan maken. Het is soms echt een zoektocht naar de "bloemen". Soms zijn ze zo dichtbij dat ik ze over het hoofd zie en een andere keer is het even klimmen om erbij te komen. En soms ontvang ik het zomaar onverwacht! De eerste keer dat ik betrokken ben bij evangelisatie in Wielwijk, de wijk waar onze Andreaskerk staat, is zo'n overweldigende gelukservaring.

Het is vlak voor Kerst en in Wielwijk is een grote tent neergezet waarin allerlei activiteiten voor de bewoners worden georganiseerd. Op een woensdagmiddag mag ook de Andreaskerk een bijdrage leveren. Volwassenen maken kerststukjes en voor de kinderen is er een knutselwerkje.

Aan mij de taak om tussen deze bedrijvigheid door deze mensen geboeid te krijgen voor het Kerstevangelie. Ik heb wat tenues voor herders en engelen in elkaar geflanst. Zelf gekleed als herder en met de andere materialen bij de hand probeer ik de aandacht van de kinderen te trekken. Een aantal van hen wil ook wel een herder zijn. Via andere kinderen die als engelen verkleed gaan, horen we van de geboorte van Jezus. Het is allemaal heel eenvoudig en toch gebeurt er iets. Al het geroezemoes van mensen die bezig zijn verstomt en het lijkt wel of niemand wil missen wat er te zien en horen is.

Ik ben zelf ook zo geraakt wat hier gebeurt. Zo´n sterk gevoel dat hier mijn plek is en dat God mij hier wil gebruiken. Het klopt!

Na afloop ben ik emotioneel door deze bijzondere ervaring van intens geluk. Deze gebeurtenis is voor mij als een heel waardevolle bloem in mijn "boeket".

Het "boeket" wordt prachtig door o.a zulke mooie andere ervaringen bij de kinderen in Wielwijk.



Weer een kerstspel in de tent in Wielwijk